Pogoda kosmiczna

Zastosowanie sieci neuronowej do rozpoznawania typu zjawiska słonecznego w ramach monitorowania "pogody kosmicznej".
Jedna z aplikacji działających na superkomputerze będzie dokonywała permamentnych krosskorelacji odbieranych pakietów z par anten interferometru z zastosowaniem takiego przesunięcia sygnału jednej z tych anten, które wynika z położenia Słońca względem obu anten.
Dobrze wyliczone opóźnienie pozwoli na uzyskanie takiego przebiegu funkcji krosskorelacji, że jej maksimum znajdzie się w środku zastosowanego zakresu przesunięć. Transformata Fouriera tejże funkcji krosskorelacji prezentuje sobą widmo radiowe Słońca, które jest w sposób znaczący obciążone szumami i zakłóceniami.
Jeśli interferometr składa się z wielu anten, to takie widma da się policzyć dla każdej pary anten. Po uśrednieniu widm otrzymamy charakterystykę promieniowania Słońca na falach radiowych w funkcji częstotliwości oczyszczoną w sposób znaczący z zakłóceń i szumów.
Ciąg takich widm (widmo dynamiczne) o czasowej rozdzielczości na przykład 0.1 s będzie źródłem informacji dla sieci neuronowej, która po okresie "trenowania" z udziałem specjalisty od typów zjawisk na Słońcu będzie przewidywała typ zjawiska i idące z nim zagrożenie dla ziemskiej cywilizacji po początkowych objawach fenomenu.